en çok beğenilen entry bu
(#4230998), başlıkla hiçbir alaka kuramadığım bir söz ama güzel. sevilmek için bedel ödemeye, dibi görmeye gerek yoktur, sevilmek doruklara tırmanmak değildir.
neyse bu boş beleş girişten sonra kendi entrymi gireyim
(bkz: swh).
albert camus'den "yaşama nedeni denilen şey aynı zamanda çok güzel bir ölme sebebidir de" alıntısıyla başlayayım.
sizi seven kişi, öncesinde duygu beslediğiniz biri değilse zerre umrunuzda olmayacaktır. ayşe gelip beni sevse bana ne. ha kişinin aşık olduğu biriyse bile ne kadar umursar bilemem, burada iş karakterde bitiyor, kısmen kabul görebilir bir sebep. bana göre bu her kim olursa olsun, bir kişinin sevgisi hayata bağlanmak için tam olarak yeterli bir sebep değildir. farz edelim ki oldu, camus'nün de dediği gibi ölmek için harika bir nedene dönüşmeye müsaittir.
hayattan ümidi kesmenin nasıl bir şey olduğunu bildiğinizi düşünmüyorum. "ayy sevgilim beni terk etti", "ayy sınavım kötü geçti", "ay sevenim yok" falan filan gibi ergenlik temelli şeylerin getirdiği üzüntü hayattan ümidi kesmek değildir. keza gelecek kaygısının da getirdiği stresi hayattan ümidi kesmek sanıyorsunuz. değil. hadi güzel bir şey olsun diye beklemek hayattan ümidi kesmek değildir, aksine hayattan bir beklentinin olmasıdır. ümidini kesen kişinin beklentisi de olmaz. beklentisi olmayan kişi içinse neredeyse hiçbir şey fark etmeyecektir. kanımca hayattan beklentisini kesen kişinin tek düşüncesi ölümdür, zamanını bekler, bazen de kendi belirler. kısacası basite indirgenecek bir şey değildir.